کنترل حقوقی تاثیرعملکرد رسانه های سمعی و بصری برآسیب های اجتماعی در ایران (با تاکید بر رادیو و تلویزیون)

در این پژوهش در پی آنیم که نظارت حقوقی بر عملکرد و برنامه سازی در صدا و سیما را با تاکید بر آسیب های اجتماعی در ایران مورد بحث و مداقه قرار دهیم. مسئله آسیب های اجتماعی از دیرباز در جامعه بشری مورد توجه اندیشمندان بوده است و دارای علل متعددی می باشد و از خصوصیات بارز آن فراگیر بودن و پویا بودن آن است، اما یک سری عوامل همواره موجب رشد صعودی و افزایش این آسیب ها می شوند، که یکی از آن ها رسانه است. امروزه جامعه شناسان و روان شناسان اجتماعی و متخصصان علوم ارتباطات با تحقیقات گسترده ای که درباره این مسئله داشتند رادیو و تلویزیون را یک ابزار بزرگ و قدرتمند در فرآیند شکل گیری و بسط فرهنگ و خرده فرهنگ های مختلف در سطح جامعه می دانند که گاه تاثیر آن از نهادهای آموزشی مثل مدرسه و دانشگاه نیز افزون تر است. وسایل ارتباطی از حیث ارائه نقش ها می توانند مانند چاقوی دولبه با دوکارکرد مثبت و منفی عمل کنند، از یک سو می توانند در تقویت هنجارهای مثبت، بالندگی افکار عمومی و ارتقای سطح فکری و فرهنگی جامعه موثر باشند و از سوی دیگر می توانند به رکود فرهنگی و انحطاط فکری جامعه دامن زنند. مسئله آسیب های رسانه ها با پیدایش شبکه های گسترده رادیویی و تلویزیونی در سطح جهان جلوه پررنگ تر یافته است و مورد بحث و مداقه اندیشمندان و صاحب نظران رسانه قرار گرفته است و اقدامات و تدابیر از سوی دولت ها چه در حوزه ملی یا بین المللی جهت کاهش این آسیب ها اتخاذ شده است که در قالب قانونگذاری، کنترل و نظارت و... متبلور شده است. دراین پژوهش قصد تفصیل این موضوع را داریم که به بررسی و تحلیل بعد خاصی از این آسیب ها یعنی آسیب اجتماعی رسانه های سمعی و بصری با تاکید بر تنها سازمان رادیویی و تلویزیونی کشور(صدا و سیما) بپردازیم. بنابراین تا آرمان های خود را از صدا و سیما بیان نکنیم نمی توانیم عملکرد صدا و سیما را به درستی نقد کنیم. امام خمینی در جمله ای کوتاه و ارزشمند، رسالت صدا و سیما را بدین صورت بیان کرده است که می فرماید: صدا و سیما باید دانشگاهی عمومی برای هدایت و تربیت باشد و رسانه ملی عنوانی است که در سال های اخیر مقام معظم رهبری برای صدا و سیما برگزیده اند. همین جملات رسالت اصلی صدا و سیما را مشخص می-کند. از سوی دیگر سازمان صدا و سیما از نهادهایی است که زیر نظر مقام معظم رهبری اداره می شود لذا به دلیل همین جایگاه حساس و تاثیرات فراوانی که بر فرهنگ، اجتماع و سیاست جامعه ما دارد، انتظارات از آن خیلی زیاد است. پس بدین دلیل عملکرد این سازمان برای بسیاری از دلسوزان که پتانسیل و ظرفیت های این نهاد را برای ترویج و تعمیق فرهنگ، اندیشه و گفتمان انقلاب اسلامی می-دانند، از جهاتی مورد انتقاد است. صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به عنوان بزرگترین رسانه ملی کشور و جایی که درحالت مطلوب بایستی بروندادهای آن را بر گرفته از فرهنگ مردمی ایران (که خود در دو مولفه کلان اسلامی و ایرانیت و همچنین فرهنگ انقلابی منشعب شده از انقلاب کبیر اسلامی، خلاصه می شود) قلمداد نمود پس از گذشت سه دهه از انقلاب اسلامی دارای آسیب ها و آفاتی شده است آسیب هایی که باعث گردیده، تولیدات این رسانه خود در جهت رشد و تشدید آسیب های اجتماعی ظاهر شوند.